تکیه در هندواژه تکیه در متون مذهبی شبه قاره هند ، بندرت دیده می‌شود. ۱ - اطلاق تکیه به مقبرهدر لاهور بعضی از مقبره‌ها و آرامگاه‌ها را تکیه خوانده‌اند. [۱]
نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۱۸ـ۴۲۱، لاهور ۲۰۰۱.
[۲]
نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۸۱، لاهور ۲۰۰۱.
۲ - فضای این تکیههافضای این تکیه‌ها معمولاً با یک چهار دیواری خشتیِ نه چندان بلند، احاطه شده و در ساخت اغلب آن‌ها از گچ و آجر خام استفاده شده است. [۳]
نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۸۲، لاهور ۲۰۰۱.
۳ - محل تأمین مخارج تکایامخارج فعالیت‌های جاری و مراسم مختلف برخی از این تکایا، از درآمد حاصل از زمین‌های کشاورزی، که از سوی حاکمان یا معتقدان به این تکایا واگذار شده، تأمین می‌شود. [۴]
نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۲۰، لاهور ۲۰۰۱.
۴ - تکیه در هند به نقل گابوریودر مقاله د. اسلام [۵]
نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، ج۱، ص۴۲۰، لاهور ۲۰۰۱.
با تردید و به نقل از گابوریو گفته شده که تکیه در هند اماکنی کوچک برای عبادت صوفیان بوده است. در برخی متون که به فارسی در باره شبه قاره نگاشته شده، از تکیه سخن رفته‌است.۵ - تکایای پاراچنارسرحدی [۶]
عمرعامر سرحدی، «در دره پاچنار»، ج۱، ص۸۲، در پاکستان (مجموعه مقالات)، کراچی.
در وصف دره کرم ( پاراچنار ) از حسینیه‌ها و تکیه‌هایی در روستاها یاد کرده که تعدادشان به چند صد می‌رسد.۶ - رایج نبودن اصطلاح تکیه در هنداما اصطلاح تکیه در شبه قاره رایج نیست و فقط در نوشته‌هایی که تحت تأثیر ادبیات فارسی بوده‌اند از تکیه سخن به میان آمده‌است. ۷ - فهرست منابع(۱) عمرعامر سرحدی، «در دره پاچنار»، در پاکستان (مجموعه مقالات)، کراچی. (۲) نوراحمد چشتی، تحقیقات چشتی، لاهور ۲۰۰۱. ۸ - پانویس
۹ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تکیه»، شماره۳۸۱۲. |